Met zeges op GDA en Houtwijk kende het tweede van Quintus een succesvolle seizoenstart.
Dit weekend wachtte een uitwedstrijd bij Wanica Stars. De thuisspelende ploeg wachtte nog op de eerste punten en had liefst 23 tegendoelpunten gekregen in de eerste twee wedstrijden.
Met dit in het achterhoofd had Jeroen – tevergeefs – gewaarschuwd voor onderschatting,
Nadat ook Daan en Jos het sportpak hadden gevonden kon er aan de warming up begonnen worden door de volgende 11 namen:
Jeffrey, Jarno, Daan vd V, Jos, Stef, Perry, Marlon, Patrick*, Ruud**, Jim, Daan M.

*Patrick vond dat die na een twee potjes wel een training op dinsdag kon skippen om een veegpartij in A’dam te aanschouwen. Tot ieders verbazing werd hij alsnog opgesteld, naar verluid heeft hij hier de nodige hand-en-spandiensten voor moeten verrichten.
**Ruud werd bij aankomst op Quintus mede gedeeld dat hij genoegen moest nemen met een plek op de bank. Nadat Ruud op zijn kenmerkende manier zijn ongenoegen had lijken blijken, kwam Thijs welgeteld 30 seconde te laat, wat Ruud alsnog een basisplek opleverde.

Nadat ook de spelers van Wanica het veld opgeroepen waren en de scheids iedereen voor zijn manier van fluiten had gewaarschuwd kon er iets na elven worden afgetrapt.
Ondanks de waarschuwingen van de sluwe waren de mannen van Quintus duidelijk nog niet wakker.
Na een foute inspeelpass van Jos kon de spits van Wanica doorlopen en de 1-0 binnen schieten.
Ietwat geschrokken van deze onverwachte tegengoal werd er een snelle tegenaanval ingezet.
Na een goede lage voorzet van Daan Mansveld kon Jim afdrukken bij de tweede paal, 1-1.
Ook na deze meevaller was het lek nog niet boven.
Na opnieuw balverlies in de opbouw lag het centrum wederom open, de spits van Wanica kon profiteren, 2-1.

Na deze tumultueuze openingsfase brak een nieuw deel van de wedstrijd aan waarin Quintus, zonder te overtuigen, het initiatief overnam.
In deze fase bleek waarom Wanica 23 had moeten vissen in de eerste twee wedstrijden.
De verdediging was zo lek als een mandje en Quintus sneed met regelmaat door de Haagsche defensie.
Tussen minuut 10 en 45 werd kans op kans gecreëerd, het ontbrak slechts aan een ding, de afronding.
Op slag van rust viel dan eindelijk de gelijkmaker, na een nieuwe doorbraak over de linkerflank kon Jim afronden met een schuiver in de rechterhoek.
Ondanks het overwicht ging er een gevoel van opluchting door de ploeg.

In de rust wachtte de mannen een terechte donderspeech van de sluwe.
De man zonder schaamte bleek zich wel degelijk te kunnen schamen, voor ons spel in dit geval.
Weet hij ook eens hoe wij ons voelen als hij een van zijn zelfverzonnen moppen verteld.
Thijs werd ingebracht voor Ruud en kreeg de opdracht om het breed te houden.
Rustig blijven voetballen, was het devies, dan zouden meer doelpunten niet kunnen uitblijven.

Dit bleek in de tweede helft echter makkelijker gezegd dan gedaan.
Bij vlagen lag het spel minutenlang stil om onbekende redenen.
Van de 90 minuten heeft de bal er +/- 60 in de handen van de keeper van Wanica gezeten.
Daarnaast waren de 3 vlaggenisten van Wanica de hele wedstrijd vliegtuigen aan het binnenhalen.

Ook in de tweede helft was het duidelijk dat Quintus niet zijn beste dag beleefde.
De passing was onnauwkeurig en de kansen die gecreëerd werden, waren niet aan de spitsen besteed.
Na 70 minuten kwam Dean in de ploeg voor Jim, waardoor Daan M de positie in de spits over kon nemen. Rond de 75e minuut viel dan eindelijk de bevrijdende 2-3, Daan Mansveld kon, half uit de draai, half vallende de bal tegen de touwen werken.

Wie dacht dat het daarmee gedaan was, kwam bedrogen uit.
In deze laatste fase deed de scheidsrechter er werkelijk alles aan om de Haagse hoop op een punt levend te houden. Na een prima aanval nam Patrick de bal mee langs zijn man, althans dat dacht hij.
De verdediger deed wat hij moest doen en sloeg de bal met zijn hand terug naar de grond.
Ondanks protesten zag de leidsman geen reden om de bal op de stip te leggen.
Een paar minuten later schoot Thijs een vrije trap binnen met zijn linker, althans dat dacht hij.
De leidsman stak zijn hand omhoog en beweerde dat de vrije trap indirect genomen moest worden.

Door de stand bleven de Hagenezen erin geloven en dat resulteerde in de ene kans waarvan je wist dat die nog ging komen. Na een prima kans voor Wanica nam een speler de rebound boven op de pantoffel.
Dankzij de vingertoppen van Jeffrey en het hoofd van invaller Mike kon de gelijkmaker voorkomen worden. Nadat de daaropvolgende corners succesvol werden verdedigd was de driepunter binnen handbereik. Dean ‘ The Beer Machine’ van der Stap slaagde erin om de beslissende 2-4 binnen te schuiven met een bekeken schot.

In minuut 87 volgde een spetterend slotstuk, Patrick mocht aanleggen voor een vrije trap.
Sociaal als hij is, wilde hij graag de vlaggers van Wanica helpen met het binnenhalen van de vliegtuigen.
Met een ferme trap trachtte hij er eentje uit de lucht te schieten, ook dit bleek te hoog gegrepen.

Na het befaamde broodje hete kip konden de 3 punten mee naar de heul genomen worden.
Ondanks de bijzonder omstandigheden kunnen we concluderen dat we vooral zelf erg slecht hebben gespeeld. Volgende week wacht een thuiswedstrijd tegen HMSH, dan zal er een hoger niveau gehaald moeten worden.

Verslaggever bij die wedstrijd: Stef van de Knaap.